www.kebir.net
  "Hayatı derinlerde yaşayanların sitesi"

       Sadece paylaşmak için...


 ANA SAYFA | TÜRKÇE MÜZİK | ŞİİRLER | YAZILAR | DİN ve HAYAT | HİKAYELER | BANA ULAŞIN! | AMACIM 

KISASTAKİ YAŞAMA BİÇİMİ...

Suçun devamlı arttığı dünyada yaşama standartları da eşitsizliğe doğru sürekli ilerliyor. Belki de suçun en önemli nedeni bu. Yani insanların bencilliğe inanması ve bu olguyu içlerine sokması. Çoğu insan yalnızca ama yalnızca kendini ve kazancını düşünüyor. Çünkü başkalarının hayatı ve mutluluğu onları hiç mi hiç ilgilendirmiyor. Oysaki yaşamın kaynağı paylaşmaktan gelir. Eğer paylaşmazsak, kendi yaptıklarımızın kaynağını başkalarında görmezsek, hep "ben" dersek bu bize geçici bir rahatlama sunar. Ama bunu bazı insanlara anlatamazsınız. Çünkü Allah'ın dediği gibi "sen sağırlara işittiremezsin". Bugün suç her zamankinden farklı bir boyuta sahip. Yıllar geçiyor, teknoloji gelişiyor ama inanın insanlar hiç değişmiyor. Bana göre değişen sadece görüntü ve şekil. İç dünyamızda en ufak bir gelişme yok. Hep aynıyız. Sürekli kazanmayı ve istemeyi biliyoruz. Bu da bazı insanları kurduğumuz yaşamdan dışarı çıkartmamıza neden oluyor. Ben şuna inanırım; hiç bir başarı veya hiç bir suç yalnız bir kişiye ait değildir. O yüzden suçlulara bakarken bakış açımızı biraz genişletmeliyiz. Yoksa olayın sadece basit yanını görürüz. Birisi suç işledi. Cezasını verdik. Belli bir zaman sonra cezasını bitirdi ve dışarı çıktı. Ama yeniden yaptı. Bu döngüyü anlamak ya da bilmek zor değil ki her gün haberlerde görüyoruz. Peki bunun kaynağı ne? İşte asıl olan bu. Eğer insanlara yaşama fırsatı tanımazsanız cezanızı böyle çekersiniz. Eğer mahalledeki herkes yardıma muhtaç olan birine zamanında yardım ederse o mahalle bir gelecek kazanmış olur. Ama kimsenin umursamadığı bu hayali gerçekleştirmek için inanan yürekler lazım. Benim için bu hayal değil. Sizin için de olmasın. Kısastan kastım da bu. Bugün biz ne yaparsak ya da -doğrusu- ne yapmazsak gelecekte de onu karşımızda hatta sinsice arkamızda buluruz. Toprağa ne ekileceği bizim elimizde. Onu temizlemek de bizim elimizde. O zaman neden hala çalışmıyoruz? Neden hala kendimizi düşünüyoruz? Cevabı basit: Biz yaratanına bile nankörlük eden bir varlığız, insana ve yaşama mı nankörlük etmeyeceğiz?       


Yazan Melih SARIOĞLU

Geri Dön

 


©kebir