Bir zamanlar, büyük ve güçlü
bir ülkeyi yöneten kralının 4 eşi varmış. Kral en çok dördüncü
eşini severmiş, bir dediğini iki etmez, her şeyin en güzelini en
iyisini ona verirmiş. Kral üçüncü eşini de çok severmiş. Bu güzelliğin
bir gün kendisini terk edebileceğinden korktuğu için, onu çok kıskanır,
üzerine titrermiş. İkinci eşini de severmiş kral. Kendisine karşı
her zaman iyi ve sabırlı davranan eşi, kralın ne zaman bir derdi
olsa daima onun yanında bulunur sorunun çözümünde ona destek
verirmiş. Kraliçe olan birinci eşiymiş kralın. Onu en çok seven,
karşılık beklemeden seven, sağlığına ve hükümranlığına en büyük
katkıyı sağlayan bu eşi olmasına rağmen, kral birinci eşini
sevmezmiş ve onunla hiç ilgilenmezmiş. Bir gün kral ölümcül bir
hastalığa yakalanmış. Yakında öleceğini anladığı ve öldükten
sonra yapayanlız kalmaktan çok korktuğu için, eşlerinden hangisin
ölüm yalnızlığını kendisi ile paylaşmak isteyebileceğini öğrenmek
istemiş. En çok sevdiği dördüncü eşine ölüm yolculuğunda
kendine eşlik etmek ister mi diye sorduğunda aldığı yanıt kalbine
bıçak gibi saplanan kısa ve net "mümkün değil" olmuş...
Hayatım boyunca seni sevdim. Sen benimle birlikte ölmeyi kabul eder
misin sorusuna üçüncü eşi de "hayır, hayat çok güzel. Sen
ölünce ben yeniden evleneceğim" diye yanıt vermiş. Kral bir
kez daha yıkılmış. Her sorunumda her zaman yanımda olan bana yardım
eden sendin, bu sorunumda da bana yardımcı olur musun talebine karşı
ikinci eşinden; "bu sorunun için hiç bir şey yapamam, olsa olsa
sana mezarına kadar eşlik eder, güzel bir cenaze töreni yaptırır
ve yasını tutarım" karşılığını almış. Büyük bir hayal
kırıklığı yaşamakta olan kral birinci eşinin sesi ile irkilmiş.
"nereye gidersen git seninle olurum, seni takip ederim..." Ah
diye inlemiş kral; "keşke bir şansım daha olsaydı..." Yaşamda
hepimiz 4 eşliyiz aslında. Dördüncü eşimiz vücudumuz. Onun güzel
görünmesi için ne kadar zaman, kaynak ve çaba harcarsak harcayalım
öldüğümüzde bizi terk edecektir. Üçüncü eşimiz sahip olduğumuz
servetimiz ve statümüzdür. Ölür ölmez başkalarına yar olacaktır.
İkinci eş, ailemiz ve dostlarımızdır. Tüm sorunlarımızı paylaştığımız
bu kişilerin en son yapabilecekleri şey bu dünyadan gözleri yaşlı
bizi uğurlamak olacaktır. Birinci eş ise ruhumuzdur. Bizimle gelir...
Unutmayın; Yediklerimiz değil, hazmettiklerimiz bizi güçlü yapar.
Kazandıklarımız değil, biriktirdiklerimiz bizi zengin yapar.
Okuduklarımız değil, hatırladıklarımız bizi bilgili yapar. Başkalarına
verdiğimiz öğütler değil, bizzat uyguladıklarımız bizi insan
yapar... |