| ZİYARETÇİMİZ ÜZEYİR BEY'DEN BİR YAZI |
|
|
| Biri karanlıkta çıplak, diğeri gece
yarısında yorgun… Bir başkasının babasının babası
benzerdi oğlunun oğluna. Kırardı testiyi, sonra ağlardı. Değirmenci öğüttükçe zamanı, buğday un, un da ekmek olurdu. Rüzgâr kuş sesi gibi pencere aralığındaydı. Seçilmiş renklere rağmen her şey simsiyahtı… fark edilmiyordu ilkbaharlar. Kedi gözleri sürüklenip gidiyordu Paris sokaklarından. Uzaklarda merdivenler yukarı çıkarıyordu ak saçlıları… Yakınlarda merdivenler derinliğine indiriyordu yırtılmış yamaçları. Soğukluktan yüzleri eskimişti insanların… Onlar önceden biliyorlardı « gölgelerin utanmadıklarını... » Yarın yine aydınlıklar yüreklerinden vurulacaklardı! Çığlıklar kaplayacaktı ortalığı… Gülleri fark ettirmeyecekti acılar… Pencere önlerini saracaktı korku duvarları... Oldukça zor açılacaktı kapılar … Paylaşılmayan pırıl pırıl gökyüzü, denizleri okşayan martılar yırtılmış resimlerle düşecekti ayakaltlarına. Biri karanlıkta çıplak, diğeri gece yarısında yorgun… Bir başkasının babasının babası, benzerdi oğlunun oğluna. Kırardı testiyi, sonra ağlardı. Değirmenci öğüttükçe zamanı, buğday un, un da ekmek olurdu. Rüzgâr kuş sesi gibi pencere aralığındaydı. Seçilmiş renklere rağmen her şey simsiyahtı… fark edilmiyordu ilkbaharlar. Yarın yine aydınlıklar yüreklerinden vurulacaklardı! Çığlıklar kaplayacaktı ortalığı… Gülleri fark ettirmeyecekti acılar… |
|
|
 |