| Yola çıktım. Durmadan yürüdüm,yoruldum
yollardan. Dinlendim,manzaraya baktım garipçe düşünerek. Devam
ettim hayata yetişmek için. Bazen koştum önce gelmek için. Yine
yoruldum, yemek yedim. Ama doymadım, boş bir kutu misali salladım
kendimi yitirilmiş anılarla. Çok kazandım, her şeyi yoluma serdim;
yendim, ezdim, çiğnedim ve her şeyi avucuma sığdırdım. Bitirdim
her şeyi; bakarak ve arzulayarak istediklerimi. Eskiden bir kaldırımdım.
Şimdi ise bir yolun sayılmaz taşlarıyım. Ama bir şey var beni
rahatsız eden. Geceler, yıllar boyu sırtımdan inmeyen. Arzularımı,
sevinçlerimi örten; boşluğu yaşatan. Bakıyorum üstüme ne unuttum
yola çıkarken; ceketime bakıyorum, ceplerimi cüzdanımı kontrol
ediyorum. Ama nafile. İçime bakıyorum korkarak, kalbim sızlayarak.
Yok seni göremiyorum.. Seni unuttum. Şimdi hiçbir yerde bulamıyorum... |
