| Gün Devranı Tekrardan |
|
Çöpçü dayı burnunu çekerek geldi postane önüne Gün devranı tekrardan Şehri süzdüm battaniye kokulu iskemlemde İzledim, üzüldüm, içim yandı efkardan Ölüm düştü aklıma Düşündüm! Ne var sonumuzdan öteye Vazgeçeceğiz eninde sonunda hayat yarışından Malı mülkü bırakıp bu memlekette Hala bırakamadım sigarayı Canım çekmiyor değil hani sıkıntıdan Öğrenemedim bir türlü şu lanet sır saklamayı Sahili kendimde olsa bile Geçemedim aslımın kıyısından |
|
|
|
|
