| OLMUYOR |
|
Kör bir gündüzün ortasında yalınayak yürüyorum Sıradan geçmişler ve kokulu ümitlerle dolu Babamın verdiği eski resmine bakıyorum. Ne bir insan ne bir gülüş Yalnız bir korku var kaldırımların üstünde, Ne bir isyan ne bir dilek Yalnız bir yaş gözlerimin içinde. Bedenimin içinde savaşçı ruhum var Özleyen kalbimde ise sadece kırıntılar. Sus desen ölürdüm kelimelerde Konuş desen boğulurdum, Geç desen kıl gibi yüreklerden Ben senin için mutsuzluğa soyunurdum. Çıkıyorum merdivenlerinden o eski evin Ne bir telaş var ne bir şevk Yalnız korkuyorum. Açıyorum kapıyı sessizce duymayan kulaklarla, Soruyorum duvarlara seni anlamsız ağızlarla. Arıyorum bir bir kokunu Bulamıyorum hiçbir yerde. Ne o eski mutfakta Ne de o yaşlı koltukta. Yoksun diye taşıyor gözlerim, Ruhum taş gibi batıyor bedenime. Ben boğuluyorum anne, Ben boğuluyorum sensizlikte. |
|
MELİH SARIOĞLU |
|
|
