| NEDENİM VAR |
|
Sessiz bir ululuğun ortasında kalan yıkıntılardan, Gerçeklerle yoğrulmuş o yaşlı toprağın bağrından, Yüreklerin titrediği, benliklerin ezildiği o diyardan Bir yaprak misali geldim. Sert bakışlı her ayrılığın yanında, Ruhu kanayan her bebeğin ağlayışında, Kırışmış her vücudun tanınmazlığında Bir umut misali doğdum o sıcak kucağında. Hani var ya gözlerinden yarını okuduğum, Hani var ya düşlerinden korkuyu kovduğum, Hani var ya gözlerinden huzuru duyduğum Ben o ince sokaklarda büyüdüm. Görünmez ufkun özlemini duyan, Yarına gülüp düne ağlayan, Toprağı uğruna her canına kıyan Ben o yüce vatanın oğluyum. Siyah çukurların içinde boğulup ağlayan, Kaldırımları yalayıp göklerde oturan, Sırtındaki her bıçağın çıkardığı o temiz kandan Yıkanıp da gelen bir bayrağın çocuğuyum. Nice kirli ruhun kafesi olan bu toprağın, Her gün masumiyetle uyanan sabahın, Ana, baba, çocuklu her mezarın Göğsü kabarmış ruhunda yürüdüm. Sonu kirli olan her savaşın, O katı vücutlarda duyulan her feryadın, Bencil ağızlardan çıkan bütün pis yalanların Ben o bitmek tükenmek bilmeyen gündüzlerde yaşadım. Kaybedilmiş benliklerin açık mezarında, Sadık her dostun acı kamçısında, O ender güzelliğin her bağrışında Ben ne canlı ölüler gördüm bu vatanda. Hüznü bitmez, umudu bitmez bu sonsuz diyar, Karanlıklardan güneşe daha çok vakit var, Neden öldün diye sorarlarsa sadık ruhuna, O kuru ağızdan tek bir cevap çıkar Ben türküm, bundan iyi neden mi var? |
|
MELİH SARIOĞLU |
|
|
