Yaşlı bir marangozun emeklilik çağı
gelmişti. İşveren müteahhidine, çalıştığı konut yapım işinden
ayrılmak ve eşi, büyüyen ailesi ile birlikte daha özgür bir yaşam
sürmek tasarısından söz etti. Çekle aldığı ücretini elbette özleyecekti.
Emekli olmak ihtiyacındaydı, ne var ki. Müteahhit iyi isçisinin ayrılmasına
üzüldü. Ve ondan, kendine
bir iyilik olarak, son bir ev daha yapmasını rica etti. Marangoz kabul
etti ve ise girişti, ne var ki gönlünün yaptığı işte olmadığını
görmek pek kolaydı. Baştan savma bir işçilik yaptı ve kalitesiz
malzeme kullandı. Kendini adamış olduğu mesleğine böyle son vermek
ne talihsizlikti!... İşini bitirdiğinde, işveren, evi gözden geçirmek
için geldi. Dış kapının anahtarını marangoza uzattı. "Bu ev
senin" dedi, "sana benden hediye". Marangoz şoka girdi. Ne kadar utanmıştı! |