| İNAN BANA |
|
Karanlık bir öfkenin sert kucağında doğdum, Ne gülen suratlar vardı ne de sevinçten ağlayan, Ne isteyen soluklar ne de özlem dolu bakışlar, Ne sıcak bir el ne de taze bir öpücük tenimde. Aceleden gelen bir isteğin batağında büyüdüm. Ne ayakkabılarımı bağlayan bir çift el, Ne de yanaklarımı ıslatan dudaklar vardı. Ne halimi soran üvey ağızlar, Ne de kızdın mı bağıran haykırışlar. Ben ezik bir geçmişin üstünde kuruldum, Yıllanmamış bakışların soğuk tadında, Belki de uzlaşmamış ruhların karamsarlığında. Ben acıyı ezberlemiş aylarda büyüdüm. Kitap gibi ayrılıkların sayfalarını kapladım, Ya da en sevdiğim kavuşmaların hayalini. Ne genç gibi koştum gidenlerin arkasından Ne de yaşlı bir çınar gibi bekledim. Ne isyanı öğrendim nankör büyüklerden Ne de şükretmeyi kaypak niyetlerden. Ben hırçın bir dalgada boğuldum. Ne ölümü anladım ne de yaşamam gerektiğini Ne çiğnenmiş geleceklerin umudunu Ne de basılmış geçmişlerin rahatlığını tattım. Şimdi kırışmış çizgilerle dolu yüzümün aynasında Bitmiş hayatlar ve kenara atılmış bir bedenim var. Ne alınır ne de satılır bu hayat. İnan bana, ne de güle oynaya yaşanır... |
|
MELİH SARIOĞLU |
|
|
