| İMBAT |
|
Yüreğe can geldi imbat
sesinden, Bir lahza demeden tanışık oldum. Geceme hürriyet verdim günlerden, Sıyrıldım öfkeden, düştüm, savruldum; Teması gerekti bana güllerden, Ne sordum yollara, ne de soruldum... Benzime kan geldi, serde heyecan, Hasreti kökünden biçtin, bitirdin! Ufacık mutluluk zevke heyelan; El ettin ömrüme; güle çevirdin, Lidersin sürüye bense bir yalan, Mutlu duyguları sele çevirdin... Duyguma han geldi, bittim demeden; Bilmem ki umut mu zorda ellerin? Bunalan gönlümü açtı penceren: Ateşler bu gece serin mi serin, Hoş geldin; gülünce bana ses veren; Seninle doluyum, gönlümde yerin... |
|
|
|
|
