| HER ŞEY SAÇMALIK |
|
|
| Şu bir gerçek ki bazen isyan etmek istedim ama içimden her zaman gelen o ses dur dedi. Sıradan hayallerin dışında ya da alışkanlıkların yaptığı bazı olguların gölgesinde hiçbir şeyin beni oluşturmadığını biliyordum. Peki neydi beni ben yapan? Hayatın hangi çıkmazı beni buraya getiriyor. Ve hangi yoldayken buralara geliyorum? Her saçmalığın arkasında kendimi görüyorum. İnanılmaz bir hissin yanlış tavırlarıyla ilgilenmekten ve bunları içime sindirip hayata devam etmekten sıkıldım. Ama şu da bir gerçek ki biz hayatın kölelerini oynuyoruz ama inanın hiç iyi rol yapamıyoruz. Çünkü içimizin sesi her tarafımızı sarmış ve pişmanlığın suratsızlığını takıyoruz. Saçma... Tek kelimeyle saçma. Ama yapacak hiçbir şeyin olmayışını zannetmek bize bu sonucu bir hediyeymiş gibi sunuyor. Bizim yaptığımız ise teşekkür edip onu almak. Sonra hayatımız boyunca ona sarılıp yardımsal bir duyguyu ona özgülüyoruz. Bu bizi insan olmanın dışında her şeye itiyor. Ama basit olan çözümü insan olduğumuzu anladığımızda bulacağız. Nerde mi? Kendimizde! |
|
|
 |