| İNSANLIĞIN SAHTE YÜZÜ |
|
İnandıklarım inandırıcı çıkmadılar. Her insanı insanca gördüm, bundan yararlandılar, yüreğimi yaktılar. Her iyiliğe karşılık beklemezken, kötülükle hesaplaştılar. Belki herkesi ben gibi bilmek en büyük hatamdı, ama bunu da bana iyi yutturdular, insanlığımı sattılar. Sanki her dokunuşta, bir kurşun gibi acı yaşattılar. O sahte bakışın gerçek tarafında kin ve nefret sakladılar, canevimden vurdular. Kendilerine var iken yakındılar, bana varlıkları gerektiğinde, sanki dünyadan ayrılmıştılar. Bu, bunlara insan demeye varmıyor dilim. İşte bunların yaptıklarının tek acısı, bin kurşun yarası etmez ki bedende. İşte silahsız, ama namussuzca vurdular, ama kahpece bıraktılar, ama hayvanca sattılar, sonunda beni yalnız, ama bana bıraktılar. Ne diyeyim başka: İNSAN OLMAYANA İNSANLIĞI, İNSAN DEĞİL, HAYVAN BİLE ÖĞRETEMEZ. Ama Allah'ından, ama Allah'ından bulsunlar. |
|
|
|
|
