| SENİ ÖLESİYE YAŞAMAK İSTEDİM |
|
Seni yaşamak içimde
ölesiye... Saate hiç bakmadan hiç bıkmadan yaşamak seni ölesiye... Yarınların acısıyla, belki de yarınsız acılarla seni yaşamak... Güneş doğmadığında gece sessizken matem yokken kurşunda... Kahırdan uzak, zehirsiz günlerde seni ölesiye yaşamak... Kaç kere ağladım seni anarken... Seni ölesiye yaşarken... Koca bir çınar gibi Aşk’ı müjdelerdin bana... Söyle nerelerdesin şimdi... Yalnızlıklarda mı... Yoksa bir ceylanın yanı başında mısın? Seni ölesiye yaşamak için neler yapmadım ki... Gemi kalkarken limandan dalgalarla yarıştım ebedi... Sonsuz olmanı istedim sensizken yüreğim... Bensiz olmanı istemedim gece yarıları... Uyumak istedim sensiz... Sessiz... Dağ yamacında oturup ölümü beklercesine... Seni ölesiye yaşamak istedim... Yangınlara atıp kendimi, hiç korkmadan yanmak istedim... Senin olmadığın yerlere gidip, zamanı durdurmak istedim... Seni ölesiye yaşamak istedim... Bin bir parça olana kadar kalbim, yaşamak istedim seni ölesiye... Solana kadar çiçekler ve yıkılana kadar tüm evler... Volkanlarla birlikte yanmak istedim... Seni ölesiye yaşamak istedim... Sevda yelleriyle birlikte olmak istedim... Uçmak istedim kuşlar gibi... Yalan olup kaybolmak değil, gerçeklerle bir olmak istedim... SENİ ÖLESİYE YAŞAMAK İSTEDİM GÜZELİM... |
|
|
|
|
