| Bazen kibir denen şey içimize kadar
girip beynimizi yontabiliyor. İşte tam o sırada şeytan nefsimizi ele
geçiriyor. Biz ise kolayca tav olabiliyoruz ona! Yazık ki bazen hiç savaşmadan
teslim bile olduğumuz oluyor. Kimi zaman zaaflarımızı bahane
ediveriyoruz. Öyle ise nerede kalıyor imanımızın verdiği mücadele
gücü? Bahaneleri sıralamak kolay!!! Belki de en çok benim için. İtiraf
edeyim kendimle savaşırken bile hep kaçamak yapıyorum, kendime yalan
bile söylüyorum... Esirgediklerimize gelince... Zahmetsiz bir gülümseyiş!
Basit bir soru: nasılsın? Ve dua... Bizim ne kadar ihtiyacımız varsa
diğer insanların da bizim gülümseyişimize, ilgimize ve duamıza ihtiyacı
var. Zamanımızı esirgiyoruz birbirimizden ama aynı zamanda bizim için
zaman harcamalarını bekliyoruz birilerinden... Sizi tam olarak bilemeyeceğim
ama benim özellikle şu sıralarda sevdiklerimin gülümseyişine,
ilgisine, sevgisine ve de en çok duasına ihtiyacım var!!! Dua ile... |
