| VEFA |
|
|
| Tanrıların ve tanrıçaların yaşadığı bir dönemde küçük bir kız güneşe aşıkmış ve her gün hiç aralıksız güneşin doğuşunu ve batışını seyrediyormuş ve her fırsatta ona olan sevgisini dile getiriyormuş. Kız hiçbir zaman güneşten karşılık alamamış ama ümidini de hiç yitirmemiş. Bir gün yine güneşe aşkını sevgisini haykırırken güneş dile gelmiş ve biz farklı alemlerdeniz benim seni sevmeme imkan yok görevim seni aydınlatmak ve ısıtmak demiş. Kız bu sözler üzerine biraz üzülmüş ama tabi ki yine aynı sevgiyle seviyormuş onu. O günün akşamında gökyüzünde yıldızları seyrederken ne kadar güzelsiniz ayrıca güneş gibi ısıtırken canımı yakmıyorsunuz demiş.bunun üzerine aşk tanrıçası kızın canını almış sevdiğine vefasızlık ettiği için. Kız günlerce yalvarmış ona kendini dünyaya geri göndermesi için fakat vefasızlığın affı yokmuş. Kız o kadar ağlamış o kadar ağlamış ki aşk tanrıçası sonunda isteğini kabul etmiş ama demiş ki sana öyle bir ceza vereceğim ki aynı zamanda bir mükafat olacak senin için.kız bunu kabul etmiş ve aşk tanrıçası onu bir ayçiçeği olarak yaratmış.güneş doğduğunda açıyor güneş battığında kapanıyormuş böylece sevdiğine hem kavuşmuş hem de bir daha vefasızlık edememiş... |
|
|
 |