Yine içeriğini
anlayamadığım bir kavram olmaktan çıkmayan, hayatıma mıh gibi kazınan..
Neyin zamanı diyerek başlamaklardan sıkıldım.. Sevmenin alışmanın
anlamanın nasıl zamanı olur ki? Benim hayatımda siyah beyaz kadar belirgin
olmak zorunda her şey.. Bir anda karar vermek güç ama gerek alt yapının
oluşumu gerekse devamı için önce özveri.. Zaman kimseyi kimseye
kabullendiremiyor. Şöyle upuzun bir gezinti yaptığımda geçmişimde kalan
zamanlarıma ne kadar da haklı olduğumu bir kez daha anlamamak güç
değil.salt sevişlerim salt dostluklarım arasındaki gel-gitlerim her şeyi
doğrular boyutta.. Şimdi yine bana neler getireceğini bilmediğim bir
zamanı beklemeye koyuldum.. Sürprizlerden hoşlanmayan bana hazırlık
yapmadığım süreçlerle ilgili neler getireceğini bilmediğim.. O kadar
zorlanıyorum ki anlatırken... Susadım ben.. Gerçekten yaşamalara..
Nasıldı? Hatırlamıyorum bile... Neden bu kadar umut dolu ve niçin bir anda
vazgeçemeyen ama öyle olmak zorunda hisseden bir yüreğe sahibim? Neden ki?
Nasılsın diye sormaktan aciz insanlara iyi olmalısın diyecek kadar
detaylara takılıyorum.. Soru sormaktan hoşlanan ben cevap vermemek için en
başta bu kadar kendimi yansıtıveriyorum hak edip hak etmediğini bilmediğim
insanlara.. Neler kattınız bunu düşünmek bile acı veriyor.. Ne
kattınız? Çoğulları geçiyorum artık... Tekil takılmak gerek soru
sorarken..... Ne verdin? İz? Bakın ellerime... Ne var? Yüzümde??? Evet
anlamsız çizgiler.. Zamana bakıyorum upuzun zamanlar bile yetmiyor
yüreklerini ortaya koymak için.. Daha da geriliyor sanki.. Daha bir
bilinmez oluyor.. Böylesine anlamsız bir kısır döngüye ihtiyaç duyanların
parmaklarını saymaya kalkmak bile yorucu.. Hem bana ne ki dimi? Artık
böyle soyutluyorum kendimi diğer insanlardan ben standart biri değilim
asla.. Bunu düşünenleri de ayırt etmek önem taşımıyor hayatımda... Dün
doğma günüm, üzülme günüm, yanlız olduğumun kanıtlandığı günüm, diye giden
günün ardından, sadece ağlamaktan şişmiş gözlerim ve yine boğulduğum
yalnızlığım var.. Sizin de artık yaşama günlerinizde bana yansıttığınız
önemsizliğimi yaşamanız gerekiyor... Her gününüzde.. Bana yetti bir gün..
Sıramı savdım.. Sıra sizde..... |