| UNUTMANIN REÇETESİ |
|
Bugün günlerden Cuma Yine hasretim göz yaşlarımı uykusundan uyandırdı Zamansız olsa da Göz yaşlarım rahatsız olmaya alıştı, be gülüm Uyansın ne olur sanki Biraz yüreğim efkar eşiğinde beklesin ne olur Olmaz öyle hasretim deyipte umursamamak Olmaz öyle bir çırpıda çekip atmak Olmaz öyle acı çekmek Var bu aşk defterinin en baş sayfasında Acı çekme faslını geç o zaman unutmaya yüz tutar yüreğin O zaman sevgiye lanet edersin O zaman sevgiliye isyan edersin O zaman girdaba zincir gibi bağlı hayallerden kurtulursun O zaman aşk neymiş anlarsın Bir daha da aşık olmak mı aşk kelimesini dudaklarının arasından çıkarmaya bile korkarsın Korkarsın ya ama dostlarınla da başka konuşacak mevzu bulamazsın Şiir yazacak duygu selini de oluşturacak duyguları toparlayamazsın Ne olacakmış; işte cevap işte reçete: Yara tam kapanırken duyguların engin bir deniz gibi coşacak, coştuğunu boş sayfalara gölgeleyecek. Ondan sonra engin bir deniz ne zaman durulursa o zaman duyguların durulacak durulacak durulacak... Böylece aheste aheste yaranda kapanacak. İşte unutmanın reçetesi. |
|
|
|
|
