| BİLİYORUM ORAYI AMA ANLATAMIYORUM! |
|
|
| Neresi bilmiyorum. Okula gittiğimde ya da dolaşmaya çıktığımda sanki gözlerimde hep oranın izi var. Hangi kaldırıma baksam benzetmek istiyorum ya da hangi yüze gülsem oradan olup olmadığını merak ediyorum. Bazen sıkılıyorum buradan, tiksiniyorum yalanlarından ve kaypak cümlelerinden. Hatta çoğu zaman kaçmak istiyorum sessizce, şov yapmadan görmemiş benliklere. Oraya gitmek istiyorum. Herkese bir de oradan bakmak istiyorum. Oradan konuşmak istiyorum sevdiklerimle ve orada bağırmak geliyor içimden en çok kızdıklarıma. Güneşe bakıyorum uyandığında sabah balkonun karşısından. Merak ediyorum oradaki güneşi ya da içinde sürekli ağlayacağım gizemli geceyi. Belki tanıdıklara rastlarım orada. Dolaşırız uçsuz bucaksız koynunda belki de dinleniriz saf ve temiz sularında. Bir yer ki anlatamıyorum sahip olduğum kelimelerle. Görüyorum buralarda izini ama söyleyemiyorum kimseye. Orada çalışmak istiyorum ve orada ölmek. Hatta orada gerekirse aç kalmak ve belki de sürünerek yaşamak. Ama yine de orada olmak istiyorum. Çizemiyorum sınırlarını oranın. Gözlerime sığdıramıyorum güzelliklerini. Öyle bir havası var ki hissettiğim içimde. Sıcacık bir içtenliği ve soğuk karamsarlığı dağların ta ucunda. Diyorum ama anlatamıyorum. Ne anlatılmış bu zamana kadar ne de hisseden söylemiş. Kendi içime gömüp resmini saklıyorum en ücra köşemde. Ne biri görsün beni orayı düşünürken ne de biri anlasın yaşarken. Sadece bana ait olsun ve sadece bana yakın. Ben belki de hep orada yaşıyorum. |
|
|
 |